Հով – սեր
Նուրբ հովի պէս լարերով՝
Սուրբ ծովի պէս պարելով,
Սէրըդ սըրտում պահեցիր,
Սըրտիս խորքում գահեցիր։
Աշունն եկաւ ծառին սարին հեւելով՝
Անձրեւ թելեր փոշի-փոշի թեւելով․
Պըտուկը ճոխ՝ առին տարին
Տերեւները կանաչ-ճանաչ պեղելով։
Բանաստեղծություններ
![](https://komitasmuseum.am/wp-content/themes/ePix/images/writing.png)